Het leek mij zo'n mooi plan, toen ik vorig jaar een naaimachine voor mijn verjaardag vroeg: ik zou kleding gaan maken. Allemaal leuke jurkjes en rokjes voor mezelf. En misschien wel eens een jas.
Dus de naaimachine kwam, ik kocht me suf aan Burda's en Knipmodes, en samen met mijn moeder zocht ik een leuk patroon uit, wat niet te moeilijk was. Daarna gingen we samen naar de stoffenmarkt, waar we na lang zoeken een leuk herfstig stofje vonden. Vol goede moed ging ik aan de slag. Uren was ik bezig en toen was daar eindelijk het moment: mijn rokje was af! Hij zag er leuk uit. Dus vol goede moed trok ik hem aan...
Om te concluderen dat het best een leuk rokje was... Als je met zwarte kousen eronder naar de kerk zou moeten.
Dit is m dan:
Tsja... Niet echt mijn ding, zeg maar. Na dit mislukte exemplaar hield ik het maar voor gezien met alle kleding, en ging ik verder op de knuffeltjes en labeldoekjes. Die waren veel sneller klaar, en het resultaat was een stuk beter dan dat rokje! En ik kon mezelf helemaal te buiten gaan met alle leuke en vrolijke kinderstofjes.
En toch bleef het kriebelen...
Toen ik een stuk tricot kon kopen met 75% korting, in een Katwijkse stoffenzaak die ging stoppen, heb ik dat ook meegenomen. Een tijdje terug begon ik er aan, en eigenlijk vond ik het resultaat best geslaagd!
Vriendlief vond het wat minder. "Het maakt je zo oud..."
Maar daar trek ik me lekker niks van aan, ik trek m deze herfst gewoon aan!
En toen vond ik een tijdje terug een leuk stofje. Schreeuwerig, druk, en eigenlijk gewoon erg leuk. Het jurkje waar ik het stofje voor kocht leek me bij nader inzien toch geen geschikt patroon, dus zocht ik een ander. Dit is m:
Achterin zit een blinde rits. Er zijn nog een paar verbeterpuntjes, maar ik vind dit jurkje echt geslaagd!
En vriendlief.... Die moet er nog steeds 'een beetje aan wennen'. ;P
